Utrata sierści u psa to zjawisko, które w pewnym zakresie można uznać za fizjologiczne – szczególnie w okresie linienia sezonowego. Jednak nadmierne wypadanie sierści, pojawienie się ognisk łysienia, świąd lub zmiany skórne powinny wzbudzić czujność opiekuna.
Utrata sierści u psa to zjawisko, które w pewnym zakresie można uznać za fizjologiczne – szczególnie w okresie linienia sezonowego. Jednak nadmierne wypadanie sierści, pojawienie się ognisk łysienia, świąd lub zmiany skórne powinny wzbudzić czujność opiekuna. Sierść jest nie tylko naturalną ochroną skóry przed czynnikami zewnętrznymi, ale także wskaźnikiem ogólnego stanu zdrowia psa. Pogorszenie jej jakości, przerzedzenie lub miejscowe wypadanie mogą być objawem schorzeń dermatologicznych, endokrynologicznych, pasożytniczych, a nawet problemów psychicznych.
Fizjologiczne linienie a niepokojące łysienie
Każdy pies traci pewną ilość sierści – jest to proces naturalny związany z cyklem wzrostu włosa. Szczytowe okresy linienia przypadają zwykle na wiosnę i jesień, gdy organizm psa dostosowuje się do zmieniających się warunków atmosferycznych. Linienie sezonowe przebiega zazwyczaj równomiernie, bez zmian skórnych, świądu czy obniżenia komfortu zwierzęcia.
Zupełnie inaczej wygląda sytuacja, gdy utracie sierści towarzyszą inne objawy – zaczerwienienie skóry, złuszczanie naskórka, obecność strupów, wyłysienia plackowate, intensywne drapanie lub lizanie konkretnych miejsc. Takie symptomy wymagają diagnostyki weterynaryjnej i różnicowania w kierunku chorób o podłożu zapalnym, immunologicznym, hormonalnym bądź pasożytniczym.
Możliwe przyczyny nadmiernego wypadania sierści
Jedną z trudności w rozpoznaniu przyczyny łysienia jest mnogość możliwych etiologii. W praktyce klinicznej do najczęstszych należą:
-
✔️ Choroby skóry o podłożu pasożytniczym – nużyca (demodekoza), świerzbowiec, pchły i wszy powodują intensywny świąd oraz miejscowe wypadanie sierści. Charakterystyczne są tu zaczerwienienia, strupy i drapanie się psa w konkretnej lokalizacji.
-
✔️ Alergie – zarówno pokarmowe, jak i kontaktowe oraz atopowe zapalenie skóry prowadzą do przewlekłych stanów zapalnych skóry, objawiających się swędzeniem, zaczerwienieniem i utratą włosa.
-
✔️ Infekcje grzybicze i bakteryjne – drożdżyce (Malassezia spp.), grzybice skóry (np. Microsporum canis) oraz bakteryjne zapalenia mieszków włosowych to częste źródła ogniskowego łysienia, często z obecnością strupów i złuszczonego naskórka.
-
✔️ Zaburzenia endokrynologiczne – niedoczynność tarczycy (hipotyreoza), nadczynność kory nadnerczy (zespół Cushinga), cukrzyca czy zaburzenia hormonalne związane z gonadami mogą prowadzić do rozlanego, symetrycznego łysienia bez świądu.
-
✔️ Czynniki środowiskowe i stresowe – przewlekły stres, zmiany w otoczeniu, brak stymulacji psychicznej czy nuda mogą skutkować samouszkadzaniem skóry (np. poprzez intensywne lizanie) i prowadzić do miejscowych wyłysień.
-
✔️ Nieprawidłowa dieta – niedobory witamin (szczególnie biotyny, witaminy A i E), kwasów tłuszczowych oraz białka wpływają negatywnie na jakość sierści i jej wzrost.
Jak rozpoznać, że utrata sierści jest problemem medycznym?
Fizjologiczne linienie przebiega zwykle równomiernie, nie towarzyszy mu dyskomfort, a sierść – mimo wypadania – pozostaje lśniąca i elastyczna. Problem pojawia się wtedy, gdy obserwujemy objawy sugerujące proces chorobowy. Do tych sygnałów należą:
-
✔️ asymetryczne lub ogniskowe wyłysienia,
-
✔️ zaczerwienienie i zgrubienie skóry,
-
✔️ świąd, nadmierne drapanie, lizanie, ocieranie się o przedmioty,
-
✔️ łojotok, nieprzyjemny zapach skóry,
-
✔️ obecność strupów, ran, owrzodzeń,
-
✔️ spadek masy ciała, apatia, zmiana zachowania,
-
✔️ brak odrostu sierści w miejscach pozbawionych włosa.
W przypadku wystąpienia powyższych objawów, niezbędna jest konsultacja weterynaryjna. Opóźnienie diagnostyki może prowadzić do zaostrzenia problemu, wtórnych infekcji oraz ogólnego pogorszenia stanu zdrowia psa.
Jeśli zauważasz u swojego psa nadmierne wypadanie sierści, zmiany skórne lub inne niepokojące objawy, nie czekaj – umów się na konsultację dermatologiczną w Veterio w Warszawie. Tamtejszy zespół lekarzy weterynarii specjalizujących się w dermatologii psów i kotów przeprowadzi szczegółową diagnostykę, dobierze indywidualne leczenie i pomoże przywrócić komfort Twojemu pupilowi.
Diagnostyka przyczyn łysienia u psa
W celu ustalenia przyczyny łysienia lekarz weterynarii przeprowadza dokładny wywiad z opiekunem zwierzęcia, obejmujący m.in. dietę, tryb życia, stosowane preparaty przeciwpasożytnicze, przebyte choroby i ewentualne zmiany środowiskowe. Kolejnym krokiem jest badanie kliniczne oraz wykonanie odpowiednich testów diagnostycznych. W zależności od podejrzenia, mogą to być:
-
✔️ trichogram (badanie włosa pod mikroskopem),
-
✔️ zeskrobiny skóry (w kierunku nużycy, świerzbu),
-
✔️ badania mykologiczne (posiewy w kierunku grzybów),
-
✔️ cytologia zmian skórnych,
-
✔️ badania krwi (w tym profil hormonalny),
-
✔️ testy alergiczne,
-
✔️ biopsja skóry w przypadku przewlekłych lub nietypowych zmian.
Wielodyscyplinarne podejście do diagnostyki jest kluczowe, ponieważ objawy łysienia mogą wynikać z wielu nakładających się na siebie przyczyn.
Leczenie – od suplementacji po leczenie specjalistyczne
Terapia zależy ściśle od przyczyny problemu. W przypadku pasożytów stosuje się preparaty przeciwpasożytnicze o działaniu ogólnoustrojowym lub miejscowym. Alergie wymagają często długotrwałego leczenia objawowego, zmian w diecie oraz unikania alergenów. W schorzeniach endokrynologicznych niezbędne jest leczenie hormonalne – np. suplementacja tyroksyny przy niedoczynności tarczycy. Grzybice i infekcje bakteryjne leczy się za pomocą odpowiednio dobranych leków przeciwgrzybiczych i antybiotyków.
W przypadkach łysienia spowodowanego niedoborami dietetycznymi skuteczna może być modyfikacja jadłospisu oraz suplementacja preparatami zawierającymi nienasycone kwasy tłuszczowe, cynk, biotynę i inne składniki wspomagające regenerację skóry.
Nie wolno zapominać również o czynniku psychologicznym – u psów z tendencją do samouszkadzania się na tle lękowym konieczne może być wprowadzenie terapii behawioralnej, wzbogacenie środowiska życia psa lub – w skrajnych przypadkach – farmakoterapia.
Podsumowanie
Wypadanie sierści u psa może mieć charakter fizjologiczny lub stanowić objaw poważnych zaburzeń zdrowotnych. Kluczowe jest obserwowanie nie tylko ilości wypadającej sierści, ale również zmian jakościowych w wyglądzie skóry i zachowaniu zwierzęcia. W przypadku wątpliwości warto niezwłocznie udać się do lekarza weterynarii, który na podstawie szczegółowej diagnostyki ustali przyczynę problemu i wdroży odpowiednie leczenie. Regularna pielęgnacja, zbilansowana dieta i profilaktyka pasożytnicza stanowią fundament zdrowej i lśniącej sierści, która jest odzwierciedleniem dobrostanu całego organizmu psa.
Artykuł sponsorowany: veterio.pl, zdjęcie: canva.com
