Kiedy odszedł mój ukochany pies, nie wiedziałam, jak oddychać. Był moją największą miłością i nie wyobrażałam sobie życia bez niego.
Właśnie wtedy — z tej miłości i z tej tęsknoty — powstała nasza grupa wsparcia. Miejsce, w którym można powiedzieć: „to boli”, „ciągle płaczę”, „nie wiem, jak mam dalej żyć” — i zostać wysłuchanym przez osoby, które naprawdę rozumieją. Bo same to przeszły. Bo też straciły swojego czworonożnego członka rodziny. Dziś tworzy ją ponad 12 000 osób. Osób, które też musiały się pożegnać. I które doskonale wiedzą, że strata psa to strata członka rodziny.
Od tamtej pory tysiące osób podzieliło się w tej przestrzeni swoimi historiami. I jedno zawsze się w nich powtarza: to, co zostaje zapisane i nazwane — przynosi ulgę.
Nie każdy ma z kim porozmawiać
Nie każdy potrafi opowiedzieć na głos, jak bardzo cierpi. A czasem — nawet w grupie — brakuje siły, by coś napisać. Właśnie dlatego powstał „Pamiętnik po stracie Ukochanego Psa„. Dla tych, którzy czują, że ich serce się rozsypało. I potrzebują miejsca, gdzie mogą być z tym wszystkim… w swoim tempie, bez presji i oceniania.
Pisanie przynosi ulgę
Jakiś czas temu dostałam wiadomość od osoby, która pisała „Pamiętnik” w chwilach, kiedy nie potrafiła funkcjonować. Napisała, że to właśnie wtedy — w tych najtrudniejszych momentach — pisanie pomogło jej spojrzeć na wszystko z dystansu. I to przyniosło ukojenie. Zrozumiała też, że pożegnanie nie kończy miłości. Że to uczucie zostaje — w niej, na zawsze. A przelanie emocji na papier pomogło odzyskać równowagę.
I to właśnie jest najważniejszy sens „Pamiętnika po stracie Ukochanego Psa”.
Jeśli jesteś w takim momencie…
Jeśli nie wiesz, co zrobić z tą pustką…
Może spróbujesz usiąść i napisać.
Dla siebie.
A jeśli czujesz, że chcesz mieć obok coś, co poprowadzi Cię krok po kroku — ten Pamiętnik jest właśnie po to.
Dziękuję za dzielenie się Waszymi historiami
Wasze historie mają ogromne znaczenie. Są dowodem na to, że można znaleźć ukojenie — nawet wtedy, gdy wydaje się to niemożliwe.
„Pamiętnik” nie odpowie na pytanie „kiedy przestanie boleć”. Ale może być bezpiecznym miejscem, w którym pozwolisz sobie na emocje, na wspomnienia, na wdzięczność. Na wszystko, co w Tobie żyje — mimo że Twojego ukochanego psa już nie ma obok. Dziękuję każdej osobie, która tu jest. 
Dziękuję za Wasze wiadomości, zaufanie i wszystkie słowa, które do zostawiacie tutaj i wysyłacie w wiadomościach. One tworzą to wyjątkowe miejsce. 
A jeśli szukasz porad jak poradzić sobie po śmierci psa przeczytaj więcej artykułów na naszej stronie tutaj.
Autor: psiPARK.pl, zdjęcie: Canva.com, aktualizacja: 13.04.2025 r.
