Yorkshire terrier – opis rasy

Pies długowłosy, o prostej sierści, opadającej po obu bokach tułowia. Sylwetka jest opływowa i zwarta. Nosi się dumnie.

Mózgoczaszka: Czaszka: raczej niewielka i płaska, ani wypukła, ani okrągła.

Trzewioczaszka: Nos: czarny.

Kufa: nie za długa.

Uzębienie: regularne, o kompletnym, ścisłym zgryzie nożycowym, to znaczy, że siekacze szczęki przykrywają siekacze żuchwy przy ścisłym kontakcie, a ich ustawienie jest pionowe. Zęby są dobrze rozstawione, a szczęka i żuchwa są tej samej długości.

Oczy: średniej wielkości, ciemne, błyszczące o inteligentnym, żywym wyrazie. Ich ustawienie jest frontalne, piesek patrzy prosto przed siebie. Nie mogą być wyłupiaste. Powieki są ciemno pigmentowane.

Uszy: małe, w kształcie litery „V”, stojące, niezbyt szeroko rozstawione, pokryte krótką sierścią o intensywnie płowym zabarwieniu. 

Dobrej długości. 

Tułów: Zwarty.

Grzbiet: prosty.

Żebra: umiarkowanie wysklepione.

Lędźwie: dobrze związane 

Ogon naturalny: sierść obfita, o błękicie ciemniejszym niż na reszcie tułowia, szczególnie na koniuszku. Jest noszony trochę wyżej ponad linią grzbietu. Tak prosty, jak to tylko możliwe. Jego długość pasuje do całości sylwetki psa. 

Wygląd ogólny: proste, pokryte płowo-złotą sierścią, która jest nieco jaśniejsza na koniuszkach, a ciemniejsza u nasady. Podpalanie nie sięga wyżej łokci.

Łopatki: dostatecznie skośnie ustawione.

Ramię: Proste

Łapy: okrągłe, pazury czarne 

Wygląd ogólny: oglądane od tyłu są zupełnie proste, umiarkowanie kątowane. Pokryte płowo-złotą sierścią, która jest nieco jaśniejsza przy koniuszkach, a ciemniejsza u nasady. Podpalanie nie sięga powyżej kolan.

Kolano: umiarkowanie kątowane

Łapy: okrągłe. Pazury czarne. 

Swobodny, o dobrym wykroku. Kończyny przednie i tylne kierują się prosto do przodu. W ruchu górna linia tułowia pozostaje prosta.

Sierść: na tułowiu jest średniej długości, zupełnie prosta (nie falista), lśniąca, w dotyku delikatna i jedwabista, nie może być wełnista. W żadnym razie nie może przeszkadzać w ruchu. Na głowie długa, w soczysto płowozłotym odcieniu, na bokach głowy ciemniejsza, tak jak i u nasady uszu i na kufie, gdzie włos ma być bardzo długi. Podpalanie głowy nie powinno zachodzić na szyję. Z płowozłotą okrywą głowy nie mogą się mieszać żadne włosy ciemne lub szare, tzw. osmolenia.

Umaszczenie: ciemnostalowo-niebieskie, a nie błękitno-srebrzyste, tzw. płaszczyk obejmuje ciało od guza potylicznego po nasadę ogona, nie może być na nim śladów sierści płowej, brązowej lub ciemnych nalotów. Na klatce piersiowej sierść jest intensywnie podpalana (płowa), błyszcząca. Ogólnie włosy płowe są ciemniejsze u swej nasady niż w połowie długości, a jeszcze jaśnieją na koniuszkach. 

Do 3,2 kg. 

Wady: Wszelkie odstępstwa od powyższego wzorca powinny być traktowane jako wady i oceniane w zależności od ich stopnia oraz wpływu na zdrowie i dobrostan psa.

Wady dyskwalifikujące: Agresja lub nadmierna lękliwość. Psy, wykazujące wyraźne wady fizyczne lub zaburzenia psychiczne, powinny być dyskwalifikowane.

Uwaga: Samce muszą mieć dwa normalnie rozwinięte jądra, umieszczone w worku mosznowym.